Wyrzucanie odchodów z kuwety. Z pewnością za każdym razem, gdy widzisz tego typu dziwne zachowanie kota, możesz się zastanawiać, co jest jego przyczyną. Tak naprawdę nie jest to nic innego jak jedno z wielu zachowań o charakterze obsesyjnym lub kompulsywnym. Z samego powodu na przykład psy krążą przez chwilę w kółko tuż przed
Jesteś tutajHome > Blog > 7 dziwacznych chorób oczu Czarne oczy, oczy kocie, oczy owłosione, oczy, które płaczą krwią – brzmi to jak zapowiedź taniej sensacji, ale takie dziwne choroby oczu naprawdę istnieją. Czerwiec 22, 2016 1. Owłosiona gałka oczna Włosy na ciele mogą wyrastać w naprawdę niespodziewanych miejscach. A czy wiecie, że włosy mogą wyrosnąć także bezpośrednio na gałce ocznej? 19 letniemu Irańczykowi wyrosła na prawym oku torbiel rąbka rogówki, na której rosły włosy. Guz powstał z komórek skóry, które się przemieściły w niewłaściwe miejsce, gdy był jeszcze w łonie matki. 2. Czerwone oczy Na pewno widzieliście królika z czerwonymi oczami. A czy spotkaliście człowieka z czerwonymi oczami? Obydwa przypadki są spowodowane albinizmem, chorobą, której przyczyną jest niewystarczająca produkcja melaniny - pigmentu, który barwi włosy, skórę i oczy. Czerwony kolor oczu pochodzi od naczyń krwionośnych prześwitujących przez tęczówkę. 3. Dwoje oczu o różnych kolorach Kiedy widzi się osobę, która ma tęczówki o różnych kolorach, przypuszcza się, że zgubiła ona kolorową soczewkę kontaktową. Tymczasem cierpi ona na zaburzenie zwane heterochromią, które dotyka ok. 1 % populacji. Niektóre osoby z łagodniejszą formą tej choroby mogą mieć różne kolory w tym samym oku albo pierścień wokół źrenicy w innym kolorze. 4. Dwie źrenice w jednym oku Posiadanie dwóch niezależnie pracujących źrenic w jednym oku, z których każda ma swój zestaw mięśni i może pracować niezależnie od drugiej, jest niezwykle rzadkie, ale nie niemożliwe. Taki przypadek policorii (wieloźreniczności) należy do najrzadszych chorób na świecie. Często jest tak naprawdę pseudopolicorią, schorzeniem w którym występują dwie lub więcej źrenic w tęczówce, ale te “dodatkowe” źrenice są po prostu dziurami w tęczówce. 5. Czarne oczy Istnieje choroba oczu zwana aniridią (beztęczówkowość). Sprawia ona, że oczy wyglądają jakby nie miały tęczówki. Tak naprawdę osoba cierpiąca na tę chorobę ma mały pierścień tkanki tęczówki wokół źrenicy, ale przy ogromnej źrenicy jest on niewidoczny dla osoby postronnej, a oczy wyglądają na kompletnie czarne. Choroba spowodowana jest nieprawidłową mutacją chromosomów. 6. Kocie oczy Inną rzadką chorobą genetyczną jest zespół kociego oka. Polega on na braku tkanki, który powoduje zwężenie źrenicy i zmianę kształtu tęczówki, nadając jej koci wygląd. To schorzenie genetyczne spowodowane nieprawidłowościami w chromosomie 22 ma szeroki zakres objawów także w innych narządach: sercu, nerkach i układzie kostnym. 7. Krwawe łzy Naukowo zwane haemolakria - krwawe łzy to niezwykle rzadkie schorzenie, którego występowanie zanotowane zostało po raz pierwszy w XVI wieku przez włoskiego lekarza Antonio Brassavola i traktowano je jako symbol religijny równy stygmatom. Tak naprawdę krwawe łzy mogą być spowodowane wieloma przyczynami takimi jak: nowotwory, zapalenie spojówek, niedrożność kanalików łzowych czy zmiany hormonalne. Natomiast według wyników badań z 1991 r., 18 procent kobiet w wieku rozrodczym ma krew w swoich łzach, natomiast tylko 7-8 procent kobiet ciężarnych, kobiet po menopauzie i mężczyzn. Rzadkie przypadki występowania krwawych łez, dla których medycyna nie zna uzasadnienia, spotykane są raz na kilka lat. Objawy ptasiej grypy u kotów pojawiają się krótko od kontaktu z wirusem (w ciągu 1-2 dni), są to: duszność, gorączka, wymioty, brak apetytu, zapalenie spojówek, objawy neurologiczne (drgawki, trudność w poruszaniu się), wyciek z nosa. Choroba jest groźna i w wielu przypadkach prowadzi do śmierci, niekiedy nawet w ciągu zaledwie Spis treści:1. Na jakie objawy zwracać uwagę?2. Choroby nerek i dróg moczowych3. Choroby endokrynologiczne4. Choroby zakaźne kotów5. Koci katar6. Panleukopenia7. Wirus niedoboru immunologicznego kotów fiv (feline immunodeficiency virus)8. Białaczka kotów – felv (feline leukaemia virus)9. Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów – fip (feline infectious peritonitis)10. Wścieklizna11. Choroby pasożytnicze12. Inne dolegliwości13. Kardiomiopatia przerostowa (hcm – hypertrophic cardiomyopathy)14. Choroby jamy ustnej15. Profilaktyka chorób16. Kastracja17. Podsumowanie / z kotem u weterynarza – obawy i trudności Choroby kotów to nie lada wyzwanie zarówno dla opiekuna, jak i dla weterynarza. Ich przebieg jest zdecydowanie odmienny i bardziej podstępny niż u innych gatunków zwierząt. Biorąc pod uwagę dwa najpopularniejsze gatunki zwierząt domowych, często swoim klientom tłumaczę, że kot a pies to dwa zupełnie różne światy. Kot to mistrz kamuflażu, czyli ukrywania problemów. Na konferencjach naukowych nieraz słyszymy: „kot robi wszystko, żeby nie pokazać, na co jest chory”. Innymi słowy: maskuje objawy. Kot z objawami takimi jak wymioty czy zaawansowana kulawizna, ma już rozwiniętą w pełni chorobę. Nierzadko okazuje się, że cierpi na nią od dobrych kilku miesięcy. Wyłapanie pierwszych symptomów nie jest proste. W porównaniu z opiekunami psów opiekunowie kotów mają po prostu trudniej. Z psami obowiązkowo trzeba wyjść kilka razy w ciągu dnia na spacer, co jest idealnym momentem na obserwację i kontrolę pupila. Gdy zaczyna go uwierać w brzuchu, stoi i piszczy pod drzwiami, a gdy jedzenie nie znika w sekundę z miski też już wiemy, że pies ma jakiś problem. Niektóre koty mają kuwetę sprzątaną co kilka dni, a nawet (o zgrozo!) raz w tygodniu. Oddawanie nieprawidłowego stolca może być po prostu niezauważone zawczasu. To, że nasypana do miski karma nie znika, często jest tłumaczone tym, że pupil „znowu wybrzydza”. Myślę, że kolejne przykłady nasuwają się już same: „przecież on śpi cały dzień, dopiero wczoraj, jak nie poszedłem do pracy, zobaczyłem, że kuleje / ma łysy brzuch / siedzi długo w kuwecie i próbuje się wysiusiać, ale jakoś mu nie wychodzi”. Uczulam wszystkich opiekunów zwierząt, by zachowali czujność, a w przypadku opiekunów kotów powinna ona być szczególna. Jeśli kot regularnie wymiotuje, np. raz na tydzień, ale według opiekuna poza tym czuje się dobrze, to nie znaczy, że rzeczywiście wszystko jest w porządku. Jest to typowy przykład, gdy opiekun, zgodnie z utartym powiedzonkiem „wymiotować, jak kot”, myśli, że taka jest po prostu kocia natura. Nic bardziej mylnego. Na jakie objawy zwracać uwagę? Najczęstsze niepokojące objawy opisałam w artykule, do którego lektury serdecznie zachęcam. To podstawowa lista symptomów, o których należy pamiętać. Wszelkie grymaszenie przy misce, przesiadywanie w kuwecie, głośne pomiaukiwanie, nadmierne lizanie, brak codziennej toalety czy po prostu dziwne, odmienne niż zazwyczaj zachowanie kota powinny być sprawdzone przez lekarza weterynarii. Jak już wspomniałam, czujność opiekuna jest tu niezwykle ważna – im szybciej wykryjemy chorobę, tym lepsze są rokowania. Co więcej, kot, który nie je przez całą dobę, ma biegunkę czy wymioty trwające kilkanaście godzin, wymaga już nawodnienia dożylnego. Nie czekajmy, nie zwlekajmy i nie róbmy zwierzakowi przymusowej głodówki. Diagnostyka chorób u kotów bywa niekiedy trudna. Kotowate maskują objawy, często symptomy są u nich bardzo nietypowe, przez co trudno je przypisać konkretnej jednostce chorobowej. Co więcej, naprawdę rzadko kiedy powodem ich gorszego samopoczucia jest tylko jedna choroba. Często jest to mieszanka kilku wirusów czy kilku przypadłości, w tym także endokrynologicznych i psychogennych. Badania krwi oraz badania obrazowe to absolutna podstawa, by dociec przyczyn choroby. Koty jako gatunek mają większe predyspozycje do pewnych jednostek chorobowych. Te najważniejsze chciałabym pokrótce opisać. Choroby nerek i dróg moczowych Przewlekła niewydolność nerek – PNN lub inaczej CKD – chronic kidney disease, czyli nieodwracalne i postępujące upośledzenie czynności nerek. Choroba ta to także po części wyrok dla samego kota. Z PNN już nigdy go nie wyleczymy, a rokowanie zależy od tego, w jakim stadium choroby zostanie zdiagnozowany. Jeśli schorzenie jest wcześnie wykryte, a opiekun współpracujący i czujny, to kot może pożyć w szczęściu i przede wszystkim bez bólu oraz dyskomfortu przez kolejne lata. Przykrym faktem jest, że większość kotów powyżej 15. roku życia ma na pewno w jakimś stopniu niewydolne czynnościowo nerki. Dlatego tak ważne są kontrolne badania krwi od około 7. roku życia kota. Choroba ta dotyczy przede wszystkim kotów w wieku średnim i starszym, a szybkość jej postępu jest cechą bardzo indywidualną. Pierwsze objawy PNN to wymioty, zapalenie jamy ustnej, apatia, gorsza jakość okrywy włosowej, niekiedy zwiększone pragnienie i oddawanie moczu oraz zmniejszony apetyt. Zespół FLUTD (feline lower urinary track disease), znany często w Polsce jako SUK, czyli syndrom urologiczny kotów. Choroba ta dotyczy pęcherza moczowego, najczęściej związana jest z jego zapaleniem bądź z zapaleniem samej cewki. Dotyka przede wszystkim kastrowanych samców i tu predyspozycje nie zależą od wieku. Jest to choroba dość często diagnozowana, szacuje się, że nawet 10% kotów cierpi na tę przypadłość. Jedno jest pewne: ma ona wiele twarzy i coraz częściej mówi się o problemie natury psychicznej i behawioralnej. Dlatego też coraz częściej chorobę tę określa się skrótem FIC, czyli feline idiopatic cystitis – idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego, a więc powstające w sposób niejasny, niemające znanego podłoża, które można jednoznacznie określić. Diagnostyka samej przypadłości może sprawiać kłopot i najczęściej chorobę stwierdza się przy nawracających mimo stosowanego leczenia zapaleniach dróg moczowych czy niedrożności cewki. Tak więc wokalizacja z kuwety, częstomocz, ślady krwi w moczu, brak oddawania moczu mimo prób lub oddawanie moczu poza kuwetą – te wszystkie niepokojące objawy powinny być konsultowane z lekarzem weterynarii. Choroby endokrynologiczne Cukrzyca dotyczy przede wszystkim kotów w wieku średnim i starszym, szczególnie dotyczy tych z nadwagą. Najczęstsze objawy to spore pragnienie i częste oddawanie moczu w kuwecie. Bywa, że opiekun przychodzi do mnie w celu ustalenia, dlaczego tak często musi sprzątać kuwetę. Do postawienia diagnozy konieczna jest kontrola nie tylko glukozy, ale przede wszystkim fruktozaminy w surowicy krwi. Pamiętajmy, że poziom glukozy u kotów może rosnąć pod wpływem stresu. Najczęstszy typ cukrzycy u kotów to typ 2. W celu jej ustabilizowania stosuje się odpowiednią dietę oraz podaje się insulinę o określonej porze i we właściwej dawce. Ważny jest także monitoring poziomu glukozy we krwi, dlatego też wykonuje się tak zwane krzywe cukrowe, w tym monitorowanie poziomu glukozy 24 godziny na dobę za pomocą specjalnie wszczepionych czujników. Nadczynność tarczycy, czyli nadmierne wydzielanie hormonów gruczołu tarczowego. Predyspozycje do niej mają koty starsze. Najczęstsze objawy to łapczywy apetyt, a przy tym: chudnięcie, pobudzenie, nadaktywność, zwiększone tętno i podwyższone ciśnienie skurczowe krwi. Ale nie zawsze, tu nie ma reguł. U kotów w średnim i starszym wieku niezwykle istotne są kontrolne badania poziomu hormonów fT4 i T4, TSH we krwi oraz kontrola nerek i ciśnienia skurczowego krwi. Niestety chorobą dość często powiązaną z nadczynnością tarczycy jest przewlekła niewydolność nerek. Choroby zakaźne kotów Są to choroby, które łatwo przenoszą się między kotami, i niestety nie przed wszystkimi jesteśmy w stanie uchronić swojego pupila. Również i w tym przypadku bywa, że medycyna jest bezsilna, i mimo wielu lat badań na niektóre kocie choroby nadal nie mamy leków czy skutecznych szczepionek. Co więcej, po przechorowaniu niektórych chorób kot będzie nosicielem patogenu do końca życia, a choroba i jej objawy mogą powracać. Koci katar Opisane wyżej zjawisko latencji występuje w przypadku herpeswirusa. Ten wirus wywołuje tak zwany koci katar, jedną z najczęstszych chorób kotów, szczególnie w młodym wieku. W jej etiopatogenezie ważną rolę odgrywa także powszechny wśród kotowatych kaliciwirus. Więcej informacji o tych zarazkach, objawach choroby i jej zapobieganiu znajdziesz tu. Symptomy to przede wszystkim katar, wydzielina z worka spojówkowego, zaczerwienienie i obrzęk spojówek, kichanie, apatia czy spadek apetytu. Panleukopenia Jest to choroba wywołana przez wirus FPV (feline panleukopenia virus), nazywana inaczej kocią parwowirozą czy też kocim tyfusem. Choroba dotyka przede wszystkim kocięta bez odporności uzyskanej z siary i mleka matki czy poszczepiennej. Zdarza się, że na wsiach czy w schroniskach, tam, gdzie jest duże zagęszczenie kotów, a warunki sanitarne nie są do końca idealne, wybuch choroby kończy się śmiercią wielu kociąt. Objawy to biegunka, wymioty, odwodnienie oraz letarg i apatia. Tu nie ma na co czekać, trzeba jak najszybciej rozpocząć leczenie. Zdarza się, że pomimo prób się nie udaje. Mimo, że szczepienia chronią przed zachorowaniem w 100% i należą do szczepień podstawowych (zasadniczych), nadal choroba rokrocznie zbiera żniwa w Polsce. Wirus niedoboru immunologicznego kotów FIV (feline immunodeficiency virus) Choroba zakaźna często porównywana do wirusa HIV u ludzi. Polega ona na zaburzeniu funkcjonowania układu odpornościowego kota. Nosiciele wirusa to przede wszystkim niekastrowane bezdomne samce w średnim wieku, a wirus obecny jest w przede wszystkim w ich ślinie. Choroba ta jest rozpowszechniona głównie wśród kotów bezdomnych, żyjących w skupiskach w niewłaściwych warunkach higienicznych, ale bywa także stwierdzana u kotów domowych czy w hodowlach. Do zarażenia dochodzi najczęściej poprzez pogryzienie i w trakcie kopulacji. Chorego kota już nigdy się nie wyleczy, będzie on nosicielem do końca życia. Co więcej, przez lata może nie dać po sobie poznać, że jest nosicielem wirusa. Spadek odporności, w tym także na skutek stresu czy poważniejszej choroby, sprzyja potęgowaniu objawów i rozwojowi schorzenia. Objawy FIV dotyczą przede wszystkim osłabionej odporności kota. Tak więc podatność na wszelkie infekcje, spadek masy ciała, zapalenie w obrębie jamy ustnej, nieżyt górnych dróg oddechowych, pogorszenie okrywy włosowej czy niewydolność nerek na tle autoimmunologicznym mogą świadczyć o FIV (czyli wirusie nabytego niedoboru immunologicznego kotów). Kotki ciężarne mogą ronić lub rodzić martwe mioty. W niektórych krajach dostępne jest szczepienie przeciw FIV, jednak nie jest ono zalecane przez WSAVA (Światowe Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt) ze względu na różnorodność wirusa, a co za tym idzie, małą skuteczność szczepionki. Wirus FIV nazywany jest „wirusem dla nieprzyjaciela”. Ale koty mają także „wirus dla przyjaciela”, czyli FeLV. Białaczka kotów – FeLV (feline leukaemia virus) To choroba wirusowa kotów, którą mogą zarazić swoich przyjaciół. Wystarczy wspólna miseczka czy polizanie innego kotka. Patogen obecny jest w ślinie, kale, moczu, a nawet w mleku. Wirus białaczki, jak można się domyślać, jest mocno rozpowszechniony wśród bezdomnych kotów. Badania podają, że wśród kotów domowych nosiciele stanowią zaledwie 2%. Mimo dostępnych szczepień dla kotów wychodzących trudno jest wytępić tę chorobę ze środowiska. Częstotliwość jej występowania w Polsce nie jest znana, w Niemczech kilka lat temu wynosiła aż 10%. Białaczka kotów to poważna choroba zakaźna. Sam wirus FeLV należy do onkowirusów i może przyczynić się do rozwoju nowotworów, w tym głównie chłoniaka. Kolejne objawy to anemia, zaburzenia odporności i podatność na częste infekcje, rozwój objawów neurologicznych. Kotki mają tendencje do poronień i rodzenia słabych miotów. Koty ze zdiagnozowaną białaczką nie powinny żyć i być łączone ze zdrowymi. Badania podają, że od postawienia diagnozy koty żyją średnio 4 lata. Przy rokowaniu istotne jest ustalenie rodzaju zakażenia (progresywne, regresywne, etc.) czyli statusu białaczki u kota. Szczepienia przeciwko białaczce należą do tak zwanych szczepień dodatkowych i zaleca się je u kotów przebywających w skupiskach oraz wychodzących. Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów – FIP (feline infectious peritonitis) Choroba ta wywoływana jest przez koronawirusa. Warto wiedzieć, że koci koronawirus (FCoV) należy do tak zwanych alfa-koronawirusów, podczas gdy ludzki wywołujący COVID-19 do beta-koronawirusów. Nie można więc tu mówić o współzależności czy możliwości zarażenia się covidem od kota. FIP to dość podstępna choroba, gdyż wiele kotów jest nosicielami tego zarazka (ok. 40%), ale nie znaczy to, że zachorują. Koronawirus wywołuje najczęściej objawy ze strony układy pokarmowego, w tym biegunkę, a u starszych kotów może przebiec nawet skąpo- lub bezobjawowo. Niestety ma możliwość mutacji do formy, która wywołuje FIP. Dlaczego tak się dzieje u niektórych kotów, a u innych nie? Tutaj znajdujemy informacje o spadku odporności, złej formie zdrowotnej, innych chorobach przewlekłych czy po prostu o zaniedbaniu. Wiemy też, że tendencje do zachorowania mają koty przebywające w skupiskach, w złych warunkach higienicznych (ryzyko zachorowania wynosi wtedy aż 80-100%). Problem dotyczy głównie kotów młodych, zarówno samców, jak i samic. FIP ma dwie formy – bezwysiękową (rzadziej występującą, w postaci guzów w jamie brzusznej czy w obrębie układu nerwowego) i wysiękową (inaczej mokrą, w której płyn wysiękowy zbiera się w jamie brzusznej lub w klatce piersiowej). Chory kot ma nierzadko skoki temperatury, gorączkuje, daje się zaobserwować osłabiony apetyt lub spadek masy ciała. Choroba szybko prowadzi do wyniszczenia, objawów ze strony układu nerwowego, a także do zgonu pacjenta. Nie ma szczepień przeciwko FIP. Kilka lat temu pojawiły się substancje lecznice dające nadzieje i mogące pomóc chorym kotom. Temat leczenia i aktualnych możliwości, jakie przynosi nauka, jest bardzo ciekawy. Na pewno opiszę to w osobnym artykule, poruszając kwestie nowości medycznych oraz związanych z nimi kontrowersji. Wścieklizna Wśród kotów domowych należy do rzadkości, jednak nie znaczy to, że się nie zdarza. Problem dotyczy przede wszystkim kotów wychodzących, kotów dzikich, bezdomnych, polujących. Bywa, że kot nie wychodzi poza dom, ale upoluje na balkonie zwierzę, które potencjalnie może go zarazić. Wścieklizna to choroba nieuleczalna dla wszystkich zwierząt, także dla ludzi. W Polsce głównym rezerwuarem wścieklizny są lisy rude, nietoperze i drobne gryzonie. Do zarażenia dochodzi przy pogryzieniu, przerwaniu ciągłości skóry i kontakcie ze śliną chorego zwierzęcia. Rozwój, a dokładnie inkubacja choroby u kota, może wynosić kilka dni, ale też nawet 3 miesiące. Objawy to pobudzenie, nadmierna wokalizacja, agresja, zez, nierównomierne rozszerzenie źrenic, opadnięcie żuchwy, ślinotok, objawy neurologiczne, porażenie czterokończynowe. Najczęściej w przeciągu 3-4 dni od wystąpienia pierwszych objawów koty umierają. Wściekliznę potwierdza się jedynie w pośmiertnym badaniu tkanek mózgu. W Polsce szczepienia kotów przeciwko tej chorobie nie są obowiązkowe. Wyjątek stanowią tereny endemicznego występowania wścieklizny. W takiej sytuacji powiatowy lekarz weterynarii może zdecydować o konieczności zaszczepienia wszystkich kotów. Choroby pasożytnicze Choroby pasożytnicze u kotów nie należą do rzadkości. Mowa tu przede wszystkim o pasożytach wewnętrznych, czyli o endopasożytach. Zarobaczone są głównie kocięta i nie ma tu większego znaczenia, czy pochodzą one z przydomowych hodowli, czy też są przygarnięte z ulicy. Każdy młody osobnik powinien być odrobaczany zgodnie z harmonogramem. Także dorosłe koty, przede wszystkim polujące osobniki, często są zarobaczone. Schemat odrobaczania kotów dorosłych w zależności od trybu życia również znajdziecie w powyższym artykule. Najczęstszymi pasożytami wewnętrznymi u kotów są: glista kocia, tasiemiec, giardia lamblia i rzęsistek. Mówiąc o pasożytach wewnętrznych należy wspomnieć także o zoonozie, którą jest toksoplazmoza. Jest to choroba przede wszystkim kociąt. Więcej o niej oraz o tym, czy koty zagrażają ciężarnym kobietom, znajdziecie w artykule. Ektopasożyty takie jak pchły i wszoły często spotykamy w sierści kotów, szczególnie tych wychodzących. Pchłę lub innego ektopasożyta możemy także sami przynieść swojemu pupilowi do domu. Regularne kontrole skóry i sierści są więc niezwykle istotne. Pchły i wszoły mogą przyczynić się do rozwoju tasiemczycy. Bardzo często diagnozujemy też inwazje świerzbowca usznego, szczególnie u młodych osobników z nie w pełni wykształconą odpornością. Pierwsza kontrola w gabinecie lekarza weterynarii obejmuje zawsze sprawdzenie wydzieliny z uszu w celu wykluczenia świerzbowca. Kleszcze u kotów to także zagrożenie. W Polsce najbardziej powszechną chorobą odkleszczową kotów jest hemobartoneloza wywołana przez Mycoplasma haemofelis. Inne dolegliwości Osteoarthritis (OA), czyli choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych, która tak często dotyka psy. Choroba ta jednak u kotów jest zdecydowanie rzadziej diagnozowana. Badania pokazują, że każdy starszy kot, szczególnie z nadwagą, będzie mieć w pewnym stopniu rozwinięte OA. Po czym to poznać? U kotów trudno jest wychwycić pierwsze objawy. Niektóre koty całe życie śpią całymi dniami, więc trudno się dziwić, że problem ten rzadko kiedy jest ostatecznie diagnozowany. Ważna jest obserwacja. Pierwsze objawy OA rozpoznamy po tym, że zwierzak nie wskakuje już wysoko na szafę, tylko woli niższe półki. By wejść na stół, nie startuje z podłogi, tylko wybiera pośredni przystanek, np. taboret. Niekiedy ma problem z załatwieniem swoich potrzeb w kuwecie i wybiera miejsce poza nią, długo tam przesiadując i szukając odpowiedniej pozycji. Niestety większość właścicieli składa to na karb starości i dziwaczenia lub demencji. Potwierdzenie choroby zwyrodnieniowej stawów znajdziemy w badaniu rentgenowskim. Takich pacjentów należy przede wszystkim odchudzić, dozować im odpowiedni ruch, a niekiedy wdrożyć NLPZ (niesterydowe leki przeciwzapalne), wdrożyć odżywki wzmacniające chrząstki stawowe czy suplementować NNKT, czyli omega-3. Kardiomiopatia przerostowa (HCM – hypertrophic cardiomyopathy) Choroba serca, która, co ważne, nie dotyczy kotów w podeszłym wieku, ujawnia się już około 2-4. roku życia. Rasy szczególnie do niej skłonne to: maine coon, kot brytyjski krótkowłosy, koty perskie, syjamskie, reksy, sfinksy i bengale. Ale może też dotyczyć ras mieszanych i kotów europejskich, czyli potocznie dachowców. Kardiomiopatia może w szybkim czasie doprowadzić do nagłej śmierci sercowej, dlatego jej wczesna diagnoza jest niezwykle ważna. Niestety nie wyleczymy z niej kota, ale jesteśmy w stanie poprawić jego komfort życia. Dlatego istotne są badania kontrolne – tu niezbędne jest badanie echo serca. Badanie stetoskopem może okazać się niewystarczające, gdyż u części pacjentów szmery nad sercem pojawią się dopiero w zaawansowanej postaci choroby lub wcale. Choroby jamy ustnej Problem ten dotyczy aż 85% kotów powyżej 3. roku życia! Najczęściej diagnozowane jest zapalenie przyzębia, w tym głównie dziąseł, w wyniku gromadzenia się osadu i płytki nazębnej na powierzchni szkliwa. Dość często stwierdza się także zapalenie jamy ustnej. W tym wypadku mamy najczęściej do czynienia z limfocytarno-plazmocytarnym zapaleniem dziąseł. Jest to przewlekła, bardzo bolesna choroba, w wyniku której kot nie jest w stanie jeść. Leczenie tego schorzenia wymaga częstej higieny jamy ustnej, niekiedy całkowitej ekstrakcji zębów, podawania silnych leków o działaniu immunosupresyjnym, a nawet laseroterapii. Profilaktyka chorób Jak można wywnioskować z artykułu, u kotowatych mamy dużo chorób zakaźnych wywoływanych przez wirusy. Ważne są więc szczepienia przeciwko nim. Niestety nie mamy szczepień przeciwko wszystkim chorobom, ale te dostępne powinny być regularnie podawane. W artykule dotyczącym kalendarza szczepień opisuję schematy zarówno dla kociąt, jak i dla dorosłych osobników. Pamiętajmy, że nie należy kotów szczepić na wszystko co roku. Trzeba to robić z głową i decydować o szczepieniach zgodnie z trybem życia kota i możliwymi zagrożeniami. Zbyt częste szczepienia mogą przyczynić się do rozwoju tak zwanego mięsaka poiniekcyjnego – groźnego i złośliwego nowotworu. Wszystkich zainteresowanych odsyłam do artykułu na ten temat. Regularne odrobaczania i stosowanie środków przeciwko ektopasożytom także jest niezwykle ważne. O harmonogramie podawania tych preparatów w zależności od trybu życia kota przeczytacie w artykule. Co jeszcze można zrobić, by kot długo był zdrowy? Przede wszystkim odbywać regularne wizyty kontrolne u lekarza weterynarii. Zbadanie kota, osłuchanie jego tonów serca, osłuchanie płuc, sprawdzenie stanu jamy ustnej to absolutnie podstawowa kontrola, która powinna odbywać się minimum raz na rok. Coraz częściej zachęcamy także do kontrolnych badań krwi u kotów. U młodych osobników co 2 lata, u kotów w średnim wieku co roku, u starszych nawet co 3-6 miesięcy. Pamiętajmy, że koty maskują objawy choroby, a im wcześniej wykryjemy problem PNN czy chorobę serca, tym lepsze będą rokowania. U kotów istotne jest też kontrolne badanie moczu oraz, jeśli to możliwe, pomiar ciśnienia skurczowego krwi. Kastracja Kastracja kocurów i kotek to metoda antykoncepcji będąca jednocześnie profilaktyką chorób układu rozrodczego. Większość opiekunów po pierwszej rujce przybiega, by jak najszybciej umówić się na ten zabieg. Faktycznie kotka w rujce nie daje spać, nawołując samce. Co więcej, kotki mogą wpaść w permanentną ruję, która się nie skończy, dopóki nie dojdzie do aktu kopulacji. Podobnie z kocurami, które intensywnie znaczą teren w domu niezbyt przyjemnym zapachem. Jeżeli mamy koty wychodzące, zabieg ten jest koniecznością. Oczywiście nie można nikomu nic narzucić, jednak należy być świadomym zagrożenia wieloma chorobami, którymi koty mogą się zarazić podczas kopulacji (chociażby FIV czy FeLV). Problemem jest też ciągle wysoka liczba kociąt w Polsce. Co roku schroniska i fundacje pękają w szwach. Jeżeli nie chcemy wykonywać kastracji chirurgicznej, pamiętajmy o możliwościach antykoncepcji hormonalnej, szczególnie o implantach dla samców. Dla kotek dostępne są blokady hormonalne rujek, jednak nie są to do końca bezpieczne preparaty. Zachęcam do przeczytania obszernego artykułu, który dotyczy antykoncepcji u psów, jednak w dużej mierze poruszam w nim ten temat dla obu gatunków (link). Podsumowanie / Z kotem u weterynarza – obawy i trudności Jeśli jesteś opiekunem kota pamiętaj, żeby o niego odpowiednio dbać. Nie powinniśmy myśleć, że skoro kot sam do nas przyszedł, to sam sobie jakoś poradzi. Podobnie z kotami bezdomnymi – nie możemy być wobec nich obojętni. Jeśli widzimy niepokojące zachowania czy objawy, warto to zgłosić fundacji czy schronisku. Regularne kontrole, badania krwi i profilaktyka (szczepienia, odrobaczanie) oraz czujność i obserwacja to podstawa, by długo cieszyć się zdrowiem kota. Każdy opiekun potwierdzi, że koty są niesamowite. Ja jako lekarz weterynarii podpisuję się pod tym obiema rękami. To także wojownicy. Jednak w przypadku dolegliwości nie ma reguł. Potrafię zdiagnozować chorobę ze złym rokowaniem, a kot walczy i żyje ku zdumieniu wszystkich kolejne miesiące czy nawet lata. Czasami kot ma bardzo nietypowe objawy i postawienie diagnozy jest nie lada wyzwaniem. Muszę w tym miejscu dodać, że wybranie się z kotem do gabinetu bywa niekiedy trudne. Spora część opiekunów przyznaje, że na myśl o wizycie z pupilem w gabinecie weterynaryjnym się stresuje, a ich kot po prostu tego nienawidzi (według badań Bayer Veterinary Care Usage Study jest to ponad 50% kotów). Nierzadko wyjście z domu dla kota to faktycznie stres. Podobnie dla opiekunów, którzy próbują go schować do transporterka, a później odpowiednio wyjąć i trzymać do badania. Bywają takie osobniki, u których wyjazd w transporterku potęguje objawy choroby, co utrudnia nam leczenie. Dlatego do wizyty należy się odpowiednio przygotować. Są pewne zasady, których warto przestrzegać, oraz leki, które bezpiecznie można podać kotu przed wizytą. Należy także wybrać odpowiedni gabinet, który jest przyjazny kotom, oraz lekarza, który na co dzień pracuje z tym gatunkiem. Jest to niezwykle ważne. Możliwości, jakie daje aktualnie medycyna weterynaryjna, znacznie się różnią od tego, co było kiedyś. Także w kwestii podejścia do obsługiwania kotów w lecznicy. O tym i innych ważnych punktach wizyty z kotem u weterynarza na pewno pojawi się osobny artykuł. Lekarz weterynarii, Małgorzata Glema
Najlepsza odpowiedź na pytanie «Dlaczego mój kot ma dziwne oczy?» Odpowiedzi udzielił Vickie Wang w dniu Sat, Oct 8, 2022 1:16 AM Geny prowadzące do całkowicie białych lub dwukolorowych kotów są przyczynami stojącymi za przypadkami kotów o dziwnych oczach .
Każdy zwierzak jak i jego właściciel musi się czasami podrapać i jest to zupełnie naturalne. U naszego kota niejednokrotnie jednak zauważamy nadmierne wylizywanie, intensywne ocieranie się o różne przedmioty, a właściciele zgłaszają się do lekarza weterynarii z kotem, który w wyniku ciągłego drapania zdołał już sobie uszkodzić skórę. Jest wiele przyczyn świądu, niektóre można dostrzec gołym okiem jak np. pchły, inne wymagają wnikliwej diagnostyki. Na co zwracać uwagę i kiedy udać się na konsultację weterynaryjną? Jakie są objawy świądu u kota? Objawy, które powinny nas niepokoić mogą być bardzo zróżnicowane. Początkowo możemy nie zwrócić uwagi na zwiększone domaganie się głaskania, czasami jest to niewinne turlanie się i ocieranie o nas oraz meble. Z biegiem czasu gdy świąd się nasila naszą uwagę zwykle przyciąga intensywne wylizywanie i wygryzanie, co prowadzi zwykle do podrażnienia i zaczerwienienia skóry a nawet do samookaleczenia. Jeżeli nasz kot jest skryty, bądź nie mamy wiele czasu na obserwację jego zachowań, możemy dostrzegać jedynie wyłysienia i uszkodzenia skóry. Jeżeli zmiany umiejscawiają się na głowie poza drapaniem możemy zauważyć potrząsanie głową i uszami. Każdy niepokojący objaw warto skonsultować z lekarzem weterynarii, gdyż szybka diagnoza znacznie skraca ewentualne leczenie a naszemu pupilowi pozwoli oszczędzić nieprzyjemnych objawów. Co zrobić gdy kot się za bardzo drapie? Głównym skojarzeniem u właścicieli na widok drapiącego się zwierzaka jest inwazja pcheł i zaczynają od samodzielnego podania preparatu przeciwpchelnego. Z tego powodu kot zwykle dociera do gabinetu weterynaryjnego wiele dni od rozpoczęcia niepokojących objawów, gdy opiekun dochodzi do wniosku, że np. krople nie zadziałały. Niestety przyczyn świądu oraz zmian skórnych u kotów jest bardzo wiele i zwykle wymagają bardziej złożonej diagnostyki i leczenia. Zwykle zgodnie z podejrzeniami właściciela problem stanowią pasożyty zewnętrzne, jednak nie zawsze oznacza to inwazję łatwych do zwalczenia pcheł. Na skórze naszego pupila mogą żerować również wszy, a w naskórku mogą bytować niewielkie pasożyty jak świerzbowce (zależnie od gatunku zmiany ulokowane na skórze lub wewnątrz ucha) czy przedstawiciele Cheyletiella spp. W przypadku diagnostyki pasożytów ulokowanych w naskórku konieczne jest wykonanie zeskrobiny w celu zbadania jej pod mikroskopem, gdyż są niedostrzegalne gołym okiem. Jednak poza pasożytami często możemy mieć do czynienia z infekcjami skóry zwykle na tle bakteryjnym, grzybiczym bądź mieszanym. Schorzenia takie wymagają natychmiastowego leczenia, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się patogenów w obrębie skóry jak i reszty organizmu. W diagnostyce stosuje się badania mikroskopowe oraz laboratoryjne badania bakteriologiczne oraz mykologiczne w celu identyfikacji konkretnego patogenu oraz dobrania optymalnego sposobu leczenia. Nie należy podejmować leczenia na własną rękę, gdyż zwykle nie daje to większych rezultatów a może skutkować uodparnianiem się drobnoustrojów na nieprawidłowo zastosowane środki lecznicze. Świąd u naszego kota może być nie związany z bytowaniem niechcianych gości w obrębie jego skóry. W okresie grzewczym może być to spowodowane przesuszeniem skóry, w sytuacjach nadmiernego stresu kot może w ten sposób łagodzić swoje napięcie emocjonalne. W przypadku predyspozycji genetycznych możemy mieć do czynienia z co raz częstszym problemem jakim są alergie o różnym tle. W ich przypadku mieć do czynienia z alergicznym pchlim zapaleniem skóry (APZS), atopowym zapaleniem skóry (AZS) oraz alergią pokarmową. W przebiegu alergii pokarmowych zmiany zwykle obejmują głowę i szyję, a na samej skórze czasami występują drobne grudki. Zwykle objawy pojawiają się 2-3 tygodnie od zmiany karmy, choć nie jest to regułą, ponieważ także wieloletnie podawanie danego białka predysponuje do wystąpienia niechcianej reakcji na jego obecność. W celu identyfikacji alergenu zwykle zaleca się dietę eliminacyjną, co pozwoli usunąć dany alergen z diety naszego pupila. Przy diagnostyce AZS spowodowanego przez alergeny środowiskowe jak pyłki czy grzyby objawy zwykle występują sezonowo i występują na głowie, szyi, przedpiersiu i czasami przednich łapach. Przy AZS szczególnie pomocne są testy alergiczne umożliwiające odczulanie. W przypadku APZS zmiany są bardzo charakterystyczne i umiejscawiają się na grzbiecie w okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa. W przypadku tego schorzenia bardzo ważna jest kompleksowa ochrona przez inwazją pcheł zwykle polegająca na łączeniu ze sobą preparatów owadobójczych oraz odstraszających pchły. Jak widać przyczyny świądu u naszych kotów mogą być proste do diagnostyki jak i bardzo złożone w ocenie przyczyny oraz ich leczeniu. Należy pamiętać aby nie bagatelizować nawet pierwszych objawów, gdyż ułatwi to lekarzowi weterynarii ocenę ich przyczyny i ułatwi oraz skróci czas leczenia. Teksty na blogu nie są poradą lekarską oraz nie zastępują wizyty u lekarza weterynarii. Dorota Jóskowiak Komentarze Nie znaleziono żadnych opinii
Trzecia powieka u kota może się rozrosnąć, gdy kot cierpi na przewlekłe zapalenie spojówek. Również mechaniczny uraz rogówki może doprowadzić do wysunięcia się trzeciej powieki kotu. Uwidocznienie się trzeciej powieki u kota może również świadczyć o: Odwodnieniu kota. Niedożywieniu kota. Niedoborze witamin i minerałów w
Joanna Chabora CZYTAJ BIO AUTORA Przeczytanie tego artykułu zajmie Ci: 5 min. Człowiek nie wyobraża sobie raczej świata, w którym nie może obejrzeć ulubionego serialu, albo meczu, swobodnie przejść przez ulicę, albo też po prostu poczytać ulubionej książki czy gazety. Jesteśmy tak bardzo przywiązani do swoich wszystkich zmysłów, że wydaje nam się czymś niecodziennym, iż w pewnym momencie któryś moglibyśmy utracić – na przykład z powodu jakiejś choroby. Dopiero, gdy takowa pojawia się i widzenie jest utrudnione, doceniamy co mamy na co dzień. Mimo wszystko jednak możemy komunikować swoje potrzeby mową i jesteśmy bardzo zręczni – gdyby kot utracił wzrok, byłoby mu o wiele trudniej! Tymczasem u wielu domowych pupili pojawiają się choroby oczu, które mogą utrudniać widzenie, albo nawet stwarzać zagrożenie utratą wzroku! Jakie to choroby i jak je leczyć? W jaki sposób je rozpoznać? Choroby oczu u kota Kocie oczy mogą chorować z wielu różnych przyczyn. Najczęściej chodzi o zapalenie spojówek, jednak są i takie choroby, które mogą wyrządzić o wiele więcej szkód, jeśli w porę nie zaczniemy ich leczyć. Każdy właściciel powinien mieć na uwadze, że narządy wzroku są dla kota bardzo ważne – bez niego jego życie będzie z pewnością bardzo trudne. Choćby i poruszanie po domu będzie stanowiło dla niego wyzwanie, gdyż duża ilość mebli i drobiazgów może stwarzać zagrożenie. Wśród najczęściej pojawiających się chorób oczu warto wymienić: zapalenie spojówek (o którym opowiemy więcej za chwilę, gdyż jest o schorzenie najpopularniejsze)zbyt krótki narząd nosowo-łzowy – wynika on z budowy kota, jednak może stanowić dla niego utrudnienie w codziennym funkcjonowaniu. To skutek ambicji hodowców, by tworzyć koty o jeszcze krótszym pyszczku. W efekcie jednak kanaliki łzowe są szybko zapełnione i wydobywa się z nich wciąż wydzielina. Zatkanie takiego kanalika powoduje powstanie stanu trzeciej powieki – koty mają trzecią powiekę (tak zwaną migotkę), która jest częścią spojówki i rozciąga się pionowo od górnej do dolnej powieki, leżąc w jednym kąciku oka. Jej wypadnięcie (tak, że może nawet przesłonić oko) jest skutkiem zakażeń, robaczycy, zaburzeń nerwowych, a nawet zbytniego wyniszczenia i osłabienia organizmu).jaskra – może nawet w kilka godzin doprowadzić do powstania u kota ślepoty, dlatego błyskawiczna reakcja jest bardzo ważna! Powodem powstania jaskry jest w przypadku kotów zbyt wysokie ciśnienie w gałce – zmętnienie soczewki dotyka nie tylko ludzi, lecz może dotknąć również i koty. Zaćma jest chorobą, która zwykle dotyka starszych osobników, jednak w pewnych sytuacjach może dotknąć i młodego koci – w przypadku jego pojawienia się choroby oczu są jedynie jednym z objawów. Niewątpliwie jednak jest to choroba groźna dla zdrowia i życia kota, a powikłania mające związek z oczami mogą nawet doprowadzić do utraty wzroku. Zapalenie spojówek u kota Choroby oczu kota warunkują to, jak będzie wyglądało leczenie. Czasem, gdy w internecie spojrzy się na choroby oczu kota, zdjęcia są naprawdę okropne – a właściciele wpadają jedynie w panikę. Dlatego zawsze, gdy chodzi o oczy, należy szybko udać się do weterynarza. Może być nawet potrzebna natychmiastowa operacja – jak na przykład w przypadku postępującej jaskry. Najczęściej jednakże koty chorują na zapalenie spojówek. Wówczas oko jest zaczerwienione, pojawia się świąd i charakterystyczna, nawet ropna wydzielina. Oko może być również opuchnięte. Koty w takiej sytuacji zachowują się także w bardzo charakterystyczny sposób – mrużą oczy, ponieważ razi je światło. Są niespokojne, apatyczne – czują się chore i obolałe. Istnieją specjalne krople do oczu dla kota, które należy zastosować w takim wypadku. Przepisuje je oczywiście lekarz weterynarz. Może również zlecić smarowanie oczu kota odpowiednią maścią. W przypadku przejrzystej wydzieliny stosowanie antybiotyków nie jest jeszcze konieczne, jednak jeśli nastąpiła już infekcja bakteryjna – to znaczy, jeśli pojawiła się ropa – weterynarz na pewno zleci kurację antybiotykową. Oczywiście, zapalenie spojówek może być związane z alergią. Wówczas należy wyeliminować czynnik drażniący, a dopiero wtedy leczyć chorobę. Uważasz, że to był dobry artykuł? A może coś jest niezrozumiałe? Autor tego materiału czeka na Twój komentarz. Serio. Joanna Chabora Miłośniczka zwierząt, opiekunka dwóch mruczków i jednego włochatego merdacza. O zdrowym żywieniu, pielęgnacji i opiece nad zwierzętami wie więcej niż niejeden weterynarz. Nic dziwnego, że to własnie ona odpowiada za najnowsze wpisy na blogu AlleZoo. Czyszczenie oczu. W celu wyczyszczenia oczu kota najlepiej sięgnij po bezpyłowe chusteczki, przykładowo wykonane z bawełny. Możesz namoczyć je w przegotowanej, wystudzonej wodzie i delikatnie przetrzeć kotu oczy. Naturalnie, przy okazji wyczyścisz także sierść wokół oczu oraz powieki kota. Do każdego czyszczenia używaj nowej Witajcie, zarejestrowałam się na tym forum bo znalazłam podobny wątek do mojego i może znajdzie się tu ktoś, kto powie mi co się dzieje z moim kotem;( Krótki zarys: mam dwa kocury cornish rex 6 miesięczne, wykastrowane jeszcze w hodowli, z jednej hodowli, są z nami od 1,5 miesiąca, jeden bezproblemowy a drugi trochę mniejszy, wolniej je i taki wydaje się trochę ciapek. Mieliśmy ostatnio przejścia z kupami i dłużej stabilizowała się sytuacja z tym mniejszym kotem ale już kupy są super. Dzisiaj natomiast zauważyłam a w zasadzie już wczoraj, że kot był dość płaczliwy i wzięłam go na ręce. Chwile poleżał i chyba zasnął ale zaczęło mu spinać całe ciało i miał dziwne skurcze i drgawki (nie takie jak we śnie), potem całe popołudnie miał te dziwne drgawki jak siedział i cały się trząsł. Pojechałam do weterynarza, ten zrobił usg brzucha (nic nie wyszło) i zafiksował się na problemie kup i ewentualnego stresu z obecności drugiego kocura. Koty się kochają, więc raczej to wykluczam, natomiast filmik nagrałam dopiero po powrocie od veta. Najbardziej czuje się jak go spina trzymając go na rękach, są to skurcze całego ciała a czasem drżenia jakby było mi zimno albo się bał (co nie ma miejsca). Poza tym kot cały dzień wydawał się być troszkę wycofany (ale on taki jest trochę z natury) a teraz przed chwilą gonił jeszcze z drugim normalnie, je normalnie, sika i kupy robi normalnie. Weterynarz wrzucił temat choroby spichrzania albo zakażenia camphylobacter (po surowym mięsie) i nic więcej. A mnie się serce tłucze jak to widzę co się z nim dzieje. Czy ktoś umie nazwać czy to są drgawki czy skurcze, czy może jakieś tiki nerwowe? Wrzucam filmiki z dzisiaj. ... d7ERWZJg_3 bardzo liczę na jakieś sugestie
Istnieje wiele ras o niebieskich oczach. Rasy te obejmują balijski, syjamski, perski, himalajski, jawajski i birmański. Poza tym Ragdolle mogą mieć również niebieskie oczy, ale nie jest to dla nich obowiązkowe. Co więcej, koty rasy Ojos Azules mają ciemną sierść i niebieskie oczy. Jak powszechne są niebieskie oczy u kotów?

Koty ‒ to bardzo zwinne zwierzęta, ale nie zawsze udaje im się uniknąć upadków i urazów. Urazy głowy i silny wstrząs u kota ‒ występujące tak się dzieje?Przyczyną wstrząsu u znajdujących się na ulicy kotów może być upadek z wysokości, dostania się pod samochód na drodze, wstydzę się, skok z drzewa, uderzenie Domowe otrzymują obrażenia głowy w wyniku upadku na nich ciężkich przedmiotów lub uderzenia o ścianę, jeśli zwierzę bało się lub nie zdążyło w porę zahamować. Wstrząs towarzyszą zaburzenia krążenia mózgowego, a czasem i krwotoczny. Proces ten prowadzi do naruszenia (czasowe lub stałe) normalnej aktywności mózgu i pierwszej kolejności potrzebny jest wezwanie lekarza weterynarii. Doświadczony lekarz udzieli natychmiastowej pomocy się dzieje podczas uderzenia głową?Po restrukturyzacja u zwierzęcia na jakiś czas zakłócenia pracy układu NERWOWEGO i ruchowego. Najczęściej koty dostają несильные wiadomo, silny wstrząs u kota jest wynikiem uszkodzeń na skutek uderzenia. Jeśli w porę nie rozpocznie się właściwe leczenie urazów mózgu, to grozi pojawieniem się powikłań, które mogą przekształcić się w przewlekłe choroby, które mogą pogorszyć stan zdrowia zwierzaka i ograniczyć jego aktywność właściciel kota musi jasno zdawać sobie sprawę, że nawet drobne uraz głowy może spowodować wstrząs mózgu. Przy czym im lżejsza uszkodzenie, tym trudniej w warunkach domowych określić zaburzenia w aktywności może zachowywać się całkowicie właściwie, nie cierpi na brak apetytu, a także nie podawać oznaki zaburzenia funkcji motorycznych. Jednak po pewnym czasie niespodziewanie mogą pojawić się takie objawy, jak drgawki, zaburzenia pracy serca, zaburzenia zachowania. To świadczy o ukrytej odroczone obrażeń nie trzeba czekać wystąpienia jakichkolwiek objawów wstrząsu mózgu po uderzeniu ‒ należy przewozić zwierzę do weterynarza. Tym bardziej, że dla nagłych przypadków działa to klinika całodobowa. Lepiej niech to będzie fałszywy alarm, niż pojawienie się chorób przewlekłych w wyniku późno rozpoczętego leczenia lub w ogóle nie wstrząsu u kotówNajbardziej wymownym objawem wstrząsu mózgu u kotów jest недолговременная utrata przytomności po urazie. Utrata przytomności zwykle dzieje się na parę minut, jednak może nastąpić i śpiączka. Przy tym występuje taka zależność: im dłużej kot jest nieprzytomny, tym trudniej jej stan i kot odzyskuje przytomność, może nie orientować się w przestrzeni. Rzadkim objawem może być chwilowa utrata pamięci. W takim przypadku zwierzę może nie rozpoznawać właściciela, zachowywać się agresywnie, ukrywać się w zakątki. Wstrząśnienie mózgu u kota ‒ to normalność, ale nie można ignorować stan zachowanie zwierzęciaTrzeba szybko uzyskać poradę specjalisty, jeśli kot obserwuje się następujące objawy:Nierówne reakcji źrenic na światło i nienaturalne ruchy plamę na gałce ocznej, drżenie tęczówki, normalny widok oczy, związane z przesunięciem obiektywu lub uszkodzeniem przytrzymujących go na niska lub zbyt przekrwione błony głowy (jego symptomem jest niepewny i chwiejny wędrówki).Ból Głowy ó znak: zwierzę opiera się głową w twardą powierzchnię i stoi skurcze rąk, mięśni utrata słuchu lub w poruszaniu bicie oddech, towarzyszy świszczący wiedzieć, że intensywność objawów wstrząsu u kota zależy od ciężkości otrzymaniu obrażeń i obszarowe. Mechanizm uszkodzenia mózgu uraz taki: cierpi na miejsce, w które bezpośrednio otrzymany cios, i wtedy mózg walczy o przeciwległą ścianę czaszki, również otrzymując obrażenia. Po restrukturyzacja najbardziej narażone podwzgórze i macierzysta część mózgu. Bardzo niebezpieczny jest krwotok do mózgu. Taki stan może doprowadzić do paraliżu zwierzęcia, czasowe lub stałe, dlatego bardzo ważne jest, aby jak najszybciej udzielić pomocy. Zazwyczaj główne objawy u zwierząt znikają w ciągu 2 tygodni. W każdym razie połączenie weterynarza nie pomoc przy wywołaniu wstrząsu mózgu u zwierzakaJeśli kot otrzymała cios w głowę i istnieją podejrzenia, że ma wstrząs mózgu, to trzeba ją wnieść do pokoju z przyciemnionym światłem i ułożyć. Jeśli objawy nie znikną w ciągu dziesięciu minut, to koniecznie trzeba zasięgnąć porady specjalisty. W dużych miastach zazwyczaj jestto klinika przypadku utraty przytomności należy przestrzegać takiego algorytmu:Nie próbować растормошить zwierzę, ułożyć na boku;W przypadku zapadania się języka zapewnić jego prostowanie;Na miejsce urazu stosować suche zimno;Zrobić zimny kompres na głowę (zmoczyć ręcznik w zimnej wodzie, złożyć go kilka razy i umieścić na głowę zwierzęcia);Jeśli jest otwarta rana, trzeba zatrzymać krwawienie i nałożyć opatrunek;Jeśli zaczęły się wymioty, dopilnować, aby kot nie utonęłam masami;W przypadku ustania oddechu pokazano robić pośredni masaż serca i sztuczne leków, które można stosować bez konsultacji z lekarzem, używają zastrzyk kofeiny i kamforę. Ale lepiej samemu nie leczyć wstrząs u kota. Objawy powinny skłonić cię do krokiNależy pamiętać, że kot po kontuzji jest w szoku i może wrogo reagować na próby pomocy. Dlatego musimy działać jak można ostrożnie, aby nie pogorszyć stan wąsatego kot jest nieprzytomny, przewozić jej potrzebujesz, wstępnie położyłam się na boku i выпрямив tułowia. W takim przypadku zaleca się, aby umieścić zwierzę w przenoszenie lub transport, trzymając zwierzę na rękach. Do transportu należy zapewnić, płaskiej powierzchni. Jeśli zauważysz wstrząs mózgu u kota, co robić w takiej sytuacji? O tym może powiedzieć lekarz wstrząsu mózgu u kotów, kotów i kociątSpecjalne badania w przypadku wstrząsu mózgu u kotów nie jest szczególnie skuteczne. Rtg lub MRI nie dają wyczerpującej informacji o urazie. W związku z tym należy zwrócić się do wykwalifikowanego i doświadczonego weterynarza, który będzie w stanie, w oparciu o dane kliniczne, prawidłowo ocenić stan koty i postawić najpierw ocenia złożoność kontuzji i wprowadza zwierzęcia leki, które zapobiegają rozwojowi obrzęku mózgu i wspomagają pracę głównych funkcji życiowych. Trzeba wziąć pod uwagę, że silny wstrząs u kota może złamanie dotychczasowego życia Farmakologiczne polega na przepisywaniu leków przeciwbólowych, naczyniowych i środków uspokajających. Jeśli stan koty ciężki, dodatkowo przepisać leki, które obsługują sercowego i oddechowego działalność. W przypadku нервозного lub agresywnego zachowania zwierzęcia przepisać środki uspokajające, które należy przyjmować przez dłuższy w łóżkuAby powrót do zdrowia zwierzaka szło dobrze i nie pojawiły się przewlekłe bolesne zaburzenia w pracy mózgu, trzeba stworzyć mu warunki pełnego spokoju. Leczenie lekami skutecznie i w pełni tylko wtedy, gdy zwierzę znajduje się w stanie całkowitego silny wstrząs u kota można wyleczyć w ciągu 2-3 tygodni, pod warunkiem przestrzegania zaleceń wstrząs było poważne, trzeba jeszcze w ciągu 12 miesięcy obserwacji zwierzęcia u weterynarza. W razie potrzeby koryguje wyznaczony kurs leków i upewni się, jak szybko i w pełni zregenerowany funkcji mózgu. Teraz wiesz, jak sprawdzić, wstrząs mózgu u ukochanego właściciel kota lub kociaka musi być zaznajomiony z objawami i zasadami pierwszej pomocy po wywołaniu wstrząsu mózgu. W porę zauważone objawy i rozszerzone доврачебная pomoc może uratować życie zwierzaka. Należy pamiętać, że zachowanie zwierzęcia – jest to wskaźnik stanu akumulatora.

Do takiego zestawu cech zwanych "zespołem oswojenia", możemy również dodać psią zdolność do "unoszenie brwi", które wywołuje w nas ciepłe uczucia dzięki temu, że oczy psa wydają się nam większe, a przez to kojarzą się z oczami dziecka. Do tego, taki wyraz oczu u ludzi wyraża smutek, a to wzbudza współczucie i wywołuje Wzrok u kotów jest jego najważniejszym zmysłem, dlatego jego utrata jest bardzo trudna do zaakceptowania przez niego. Jeśli zauważamy jakieś małe zmiany nas niepokojące to natychmiast powinniśmy się udać z naszym pupilem do lekarza weterynarza, oczywiście najlepiej do specjalisty, czyli do weterynarza okulisty, ale niestety niezbyt dużo jest takich właśnie specjalistów to wystarczy do jakiegokolwiek dostępnego weterynarza. Zdrowy kot ma piękne, błyszczące oczy, pełne wyrazu, a jego źrenice są jednakowej wielkości. Kot domowy, który mało wychodzi na zewnątrz z lekkim ubytkiem wzroku czy nawet z całkowitą jego utratą poradzi sobie dosyć dobrze. Powinno się tylko dobrze zabezpieczyć pomieszczenie, w którym przebywa, nie wolno stawiać na podłodze nowych, nieznanych dla kota przedmiotów na przykład toreb lub butów. Kot potrafi szybko nauczyć się rozkładu swojego pomieszczenia i będzie sobie dobrze w nim radził. Oczywiście trzeba zrobić wszystko, aby mógł on się cieszyć tym bardzo ważnym dla siebie zmysłem jak najdłużej jak to tylko możliwe. Jeśli oczywiście pomimo naszych starań nie uda się to nam to musimy zrobić wszystko, aby jak najbardziej ułatwić życie kotu w takich warunkach. Gdy zauważymy w oku kota luźne ciało obce powinniśmy natychmiast przemyć jego oko ciepła wodą, a następnie udać się z nim do lekarza. Często jest tak, że nawet mały okruszek może porysować i uszkodzić rogówkę. Może to być bardzo groźne, jeżeli pozostawimy to bez naszej interwencji. Powieki u kota pełnią bardzo ważną rolę, ponieważ chronią jego gałkę oczną przed wszelkimi urazami, jak również oczyszczają ją z niewielkich zanieczyszczeń oraz rozprowadzają łzy. Niestety zagraża im wiele czynników między innymi: wrodzone wady, infekcje, urazy, grzyby chorobotwórcze, nowotwory oraz świerzbowce. W każdym takim przypadku fachowej pomocy może udzielić tylko lekarz. Nie wolno takich schorzeń leczyć na własną rękę, gdyż takie zachowanie może tylko przynieść więcej problemów. Gdy dojdzie nawet do lekkiego skaleczenia po kilku godzinach z takiej małej ranki może się wytworzyć bardzo poważny stan zapalny. Kot sam pogarsza swój stan pocierając łapą takie wrażliwe miejsce. Bardzo często się zdarza, że w takich przypadkach zakładany jest specjalny kołnierz, aby powieka mogła się spokojnie zagoić. Skaleczenie powieki niesie ze sobą jeszcze jedno poważne niebezpieczeństwo. W momencie, gdy powstanie blizna może dojść do tego, że powieka zostanie „podciągnięta” i wtedy nie będzie umiał do końca jej zamknąć. To grozi przesuszeniem się gałki ocznej, a w najgorszym przypadku nawet może doprowadzić do utraty wzroku. Czasami u kotów zdarza się też nieprawidłowa budowa powiek np. mogą podwijać się do środka, czym podrażniają gałkę oczną sierścią, a także mogą być wywinięte na zewnątrz. W pierwszym przypadku mogą występować dosyć częste dolegliwości takie jak: zaczerwienienie, ból oka, podrażnienie oka oraz stan zapalny. W takim przypadku, aby ulżyć kotu stosuje się przeważnie prosty zabieg chirurgiczny. Podczas, gdy kot ma wywiniętą powiekę na zewnątrz raczej nie jest to zbyt uciążliwe, ale zdarzają się stany zapalne. Tu również stosuje się leczenie chirurgiczne. Przeważnie w obu tych przypadkach to leczenie całkowicie rozwiązuje problem. Dolegliwością, na którą dosyć często zapadają koty jest zapalenie spojówek. Objawia się ona przeważnie swędzeniem, opuchlizną, zaczerwienieniem spojówek oraz wyciekiem z oczu. Kot w takim przypadku mruży oczy, ponieważ świecące światło go drażni i sprawia mu ból. Jeśli wypływająca z oka wydzielina jest mętna to znak, że już nastąpiła infekcja bakteryjna i w takim przypadku powinno zostać zastosowane leczenie antybiotykami. Inne czynniki, które przyczyniają się do występowania tej choroby są: grzyby chorobotwórcze, wirusy, alergie i wszelkie podrażnienia spowodowane kurzem czy dymem papierosowym, a także ciała obce i różnego rodzaju skaleczenia. Do częstych chorób oczu występujących u kotów należy także choroba narządu łzowego. Wśród wielu perskich kotówmożna zauważyć duży wypływ łez, który pozostawia brunatny ślad idący od kącika oka. Przyczyną występowania tego defektu jest dziwna ambicja właścicieli kotów perskich, którzy tworzą koty o coraz krótszych pyskach, w ten sposób skracają i tak już zbyt krótki przewód nosowo – łzowy. To niestety uniemożliwia kotom prawidłowy odpływa łez i przelewają się one przez dolną powiekę, spływając po pyszczku zostawiają charakterystyczny ślad. Jeśli przewód nosowo – łzowy jest tylko lekko zatkany np. przez stan zapalny to ulgę może przynieść przepłukanie jego, taki zabieg wykonywany jest pod narkozą. W przypadku całkowitej niedrożności tego przewodu to jedyną możliwą metodą pomocy jest w tym momencie przebicie się przez przeszkodę specjalną sondą. Często się zdarza, że ten bardzo nieprzyjemny zabieg musi być powtarzany wiele razy. Czasami takie nadmierne łzawienie może być spowodowane jakąś infekcją np. gronkowcem czy paciorkowcem. Jeśli zauważymy, że wydzielina z oka kota jest mętna lub ma bardzo nieprzyjemny zapach to musimy szybko udać się do weterynarza, gdzie zostanie wykonany wymaz. Koty posiadają trzecią powiekę tak zwaną migotkęjest ona częścią spojówki. Umieszczona jest w wewnętrznym kąciku oka, rozciąga się pionowo od górnej do dolnej powieki. Jest zbudowana z chrzęstnej tkanki pokrytej błoną śluzową. Przeważnie tej trzeciej powieki nie widać, ale w przypadku choroby może nawet zasłonić cale oko. Jej wypadnięcie może być spowodowane jakąś infekcją, ale najczęstszą przyczyną jest choroba ogólnoustrojowa między innymi: mocne osłabienie organizmu, choroba zakaźna, zaburzenia nerwowe lub zaawansowana robaczyca. Nie wolno pod żadnym pozorem lekceważyć objawów tej choroby. Jaskra to choroba, która wywoływana jest przez podwyższone ciśnienie wewnątrz gałki ocznej. Nieleczona już w ciągu kilku godzin od pojawienia się pierwszych objawów może doprowadzić do całkowitego utraty wzroku. Płyny uciskające na nerw wzrokowy powodują ogromne cierpienie kota. Oko jest mocno zaczerwienione, a oczna gałka napięta. Źrenica może być również mocno rozszerzona i w ogóle nie reaguje na światło. Przy zauważeniu jakichkolwiek objawów wskazujących, że kot może mieć jaskrę konieczne jest natychmiastowe skontaktowanie się z weterynarzem, który poda specjalne krople obniżające ciśnienie wewnątrz gałkowe. Zaćma inaczej katarakta to choroba, której charakterystycznym objawem jest postępujące zmętnienie soczewki. W zależności od stopnia zaawansowania tej choroby może spowodować mniejsze lub większe upośledzenie wzroku. Wyróżniamy trzy główne przyczyny powstawania zaćmy: cukrzyca, starość oraz urazy oczu. W przypadku zaćmy związanej z wiekiem zwierzęcia to zmiany następują wolno i stopniowo. Jeżeli mamy do czynienia z zaćmą spowodowaną cukrzycą to proces jej rozwoju jest bardzo szybki. Tylko leczenie chirurgiczne może pomóc w tej chorobie, ale wykonuje się takie zabiegi dosyć rzadko ze względu na trudność ich wykonania. Jeśli zauważymy, że soczewka mętnieje tylko w jednym oku trzeba stale obserwować drugie, ponieważ ta choroba ma skłonność do przenoszenia się na sąsiednie oko. Koci katar jest chorobą wirusową, która na samym początku atakuje właśnie oczy. Pierwszymi jej objawami przede wszystkim jest łzawienie oraz nadwrażliwość na światło. Później wdają się powikłania, oczy robią się opuchnięte, a wydzielina robi się mętna. Ta choroba może zaatakować również drogi oddechowe i jamę ustną. Ten wirus może doprowadzić do całkowitego uszkodzenia oka. Spora ilość kotów niestety przypłaciło przechorowanie oraz niewłaściwe leczenie kociego kataru całkowitą utratą wzroku. Postępujące zwyrodnienie siatkówki to dziedziczna choroba. Najczęściej występuje u kotów abisyńskich oraz perskich. Wśród kotów perskich pierwsze objawy tej choroby pojawiają się w wieku dwóch lub trzech miesięcy. Zauważalne są wtedy zaburzenia widzenia, bardzo rzadko, ale jednak czasem dochodzi do całkowitej utraty wzroku, a zwierzęta, które przebywają w domu doskonale sobie umieją poradzić z tym nieprzyjemnym defektem. U kotów abisyńskich ten przypadek jest trochę bardziej skomplikowany. Pierwsze objawy pojawiają się u nich dopiero po ukończeniu szóstego roku życia, a schorzenie to bardzo szybko prowadzi do całkowitej utraty wzroku. W obydwu przypadkach nie ma skutecznej metody leczenia tej choroby.
Dziwne oczy kotów lub kotów o dwóch różnokolorowych oczach - nazywanych heterochromią - są absolutnie oszałamiające. Od złotych oczu do zielonych oczu do niebieskich oczu, zwierzęta o dziwnych oczach są dosłownie jedyne w swoim rodzaju. Szukasz idealnej nazwy dla swojego specjalnego przyjaciela? Oto ponad 150 kreatywnych nazwisk do wyboru dla Twojego kota.
Witam serdecznie! Być może temat na forum został już poruszony ale ja znalazłam tylko na temat ropiejących oczów u kociąt. Sprawa natomiast dotyczy dorosłego kota, którego od kilku miesięcy dokarmiam. Kot jest najprawdopodobniej bezdomny, gdyż jest bardzo zaniedbany i do tego te ropiejące, zapuchnięte oczy, które ma prawie cały czas przymrużone. Zauważyłam, że walczy z innymi dzikimi kotami i przez to ma coraz to nowe rany. Proszę o pomoc jak mogłabym mu pomóc, jaką maść zastosować. W domu posiadam neomycynę, brolene (propamidyna) , betadrin, świetlik i wiele antybiotyków. Dziekuję Witam, objaw ropiejących oczu najczęściej wiąże się z chorobą wirusową, którą możemy "zaleczyć", ale w przypadku kotów bezdomnych, których warunki życia powiedzmy są niezbyt sprzyjające problem ten może nawracać. Może Pani przemywać oczy dwa razy dziennie solą fizjologiczną i podawać antybiotyk a po pół godzinie lek przeciwzapalny, może być neomycyna (pod warunkiem że jest to maść okulistyczna!) choć lepsze byłyby krople o nazwie Gentamicin (z gentamycyną), co do leku przeciwzapalnego to napewno lek niesterydowy - najlepszy był by Naclof, ale jeżeli nie ma Pani możliwości zdobycia recepty to proszę zastosować betadrin, nie stosować świetlika, nie przemywać rumiankiem. Antybiotyk podawać 7 dni dwa razy dziennie, a lek przeciwzapalny przez 5 dni.
Poszła do innego weterynarza już u siebie w małym mieście, ten stwierdził ze te uszy są strasznie brudne i dziwne, że te antybiotyki nie zadziałały przepisał inne, jak twierdził z innym składem: uszy -surolan, oczy - dicortineff-vet, któe stosowałam przez 14 dni i jakaś poprawa była na 2-3 dni ale 18 dnia nadal to samo.

Nie wszyscy miłośnicy kotów wiedzą, co robić, gdy ich zwierzę ma spuchnięte oko. Niedawno biegał, bawił się i podobał się innym, a teraz zachorował. Kitty jest członkiem rodziny i jest droga do właścicieli, więc potrzebujesz cierpliwości, aby go wyleczyć, na pewno to treściO powodachJak zapewnić pierwszą pomocO powodachKot ma spuchnięte oko. Dlaczego występuje ropienie i obrzęk oczu u kotów, podczas gdy policzek i nos również nie są najlepsze? Trzecie lub białe oko jest oznaką choroby zakaźnej. Możliwe, że stało się tak, gdy kot miał walkę, broniąc swojego terytorium.© shutterstockNa forum miłośników zwierząt rozmawiają o tym problemie i potwierdzają, że istnieje ku temu powód, aw tym przypadku:Uraz. Kiedy oko jest opuchnięte – może to być przyczyną ciosu. Przypadkowe zderzenie głowy z twardym przedmiotem powoduje obrzęk. Oczywiście trudno to ustalić, ponieważ u kotów nie występują obcego kontaktu. Oko zaczęło puchnąć, a ropa wypływała z niego, a miejsce guza było gorętsze. Podmiot może być śmieciem, piaskiem lub zrębkami. Najważniejsze to nie próbować się wycofać, ale powinieneś skontaktować się ze spojówek, jaskra lub inne patologie. Powodem oczy pływania może być również ten rodzaj choroby. Łatwo jest określić te objawy: zwierzę nie może orientować się w przestrzeni, a mały dotyk z tym miejscem przynosi ból. Odwołanie do lekarza weterynarii nie powinno być Co dziwne, guzy występują u zwierząt. Kocia wizja znika, w rezultacie zaburzona jest koordynacja ruchów w przestrzeni. Konieczna jest inspekcja specjalisty w celu zweryfikowania tego powiek. Powieka ma stan zapalny i z niewielkim naciskiem pojawia się ból. Ale jeśli twarde tkanki znajdują się w okolicy gałki ocznej, nie należy odkładać wizyty u i inwersja. Policzki kota są spuchnięte, a oczy są opuchnięte, to może się zdarzyć w wyniku skręcenia rzęs. Oznacza to, że rzęsy wpadają w oczy i przyklejają się do rogówki. Kiedy to zaczyna tarcie gałki ocznej, pojawia się biały film i oko zaczyna się palić. Natomiast odwrócenie obwodu powiek zaczyna pękać, co prowadzi do obrzęku i stanu mięśnia sercowego i nerek. Obrzęk oczu również wzrósł w oczach kota, co niekoniecznie jest konsekwencją wpływu czynników zewnętrznych, ale mogą to być choroby narządów powodu niewystarczającej pracy pojawia się każdym przypadku, kot powinien zostać pokazany specjalistom i nie powinieneś go traktować sam, możesz tylko zaszkodzić zapewnić pierwszą pomocKot ma oczy pokryte warstwą i częściowo zaczyna podlewać, wtedy w tym przypadku można użyć prostych środków, takich jak niskie stężenie nadtlenku wodoru, gęste parzenie herbaty lub roztwór furatsiliny.© shutterstockLista wskazówek:Nawilżając wacikiem narzędzie, należy ostrożnie trzymać oko, usuwając strupy z narożników skierowanych na środek. Wystarczy trochę przewrócić się w oku, zwierzę poczuje się wczesnych stadiów zapalenia spojówek pomaga również maść furatsiliny łagodzi również pierwotne zapalenie, ale konieczne jest przemywanie oka, gdy pływał kilka razy dziennie, aby osiągnąć rumianku mają również działanie bakteriobójcze, a przede wszystkim w temperaturze użycie jednej z metod nie poprawi się, to jest pierwszą rzeczą do zrobienia – pokaż kota specjalistom. Tylko z należytą starannością możesz przywrócić zdrowie futrzanemu przyjacielowi i ciesz się, widząc go w dobrym nastroju.

\n\n\n\n\n \ndziwne oczy u kota
YT31fJg.
  • q0ig2valo3.pages.dev/76
  • q0ig2valo3.pages.dev/4
  • q0ig2valo3.pages.dev/9
  • q0ig2valo3.pages.dev/42
  • q0ig2valo3.pages.dev/54
  • q0ig2valo3.pages.dev/34
  • q0ig2valo3.pages.dev/58
  • q0ig2valo3.pages.dev/24
  • dziwne oczy u kota